Christine Rusche brings together the architecture and acoustics of the Grote Zaal in her new artwork REVERBERATIONS (2024). The interplay of lines shows where sound originates and how it moves through the space, making the sounds almost visible. To be admired in the Foyer Grote Zaal!

Presentation sketch design for a mural for de Doelen Rotterdam: foyer great hall, 1st / 2nd floor black wall above central entrance towards parterre: 33.13 m x 3.36 m.

The large hall - the heart of de Doelen, a spatial volume within the building.

Concept / omschrijving / toelichting schetsontwerp voor een muurschildering (Room-Drawing) voor de foyer van de grote zaal, de Doelen, Rotterdam, 2023

Het voorstel van Christine Rusche voor de (zwarte) wand in de foyer, boven de entree van de Grote Zaal in de Doelen Rotterdam is een Room-Drawing – een extensieve muurschildering, die specifiek voor het concertgebouw en de architectuur van de Doelen is ontworpen.

Haar motief is een compositie van dynamische vormen en lijnen. Deze compositie is het resultaat van gedetailleerd onderzoek en analyse van zowel architectonische ruimtes als plattegronden. Daarnaast heeft zij akoestisch onderzoek gedaan naar de beweging en weerkaatsing van geluid in de grote zaal.

Haar visuele taal, of beeldtaal, is wat zij een 'grafische notatie' noemt. Het is een concrete vormentaal die Christine gebruikt om richtingen, ritmes en bewegingen te omschrijven. Met deze grafische notatie kan zij meerdere perspectieven en overlappende elementen in haar beeld integreren. Dit helpt haar om de ruimte imaginair te openen en een gevoel van diepte en uitbreiding te creëren.

Haar uiteindelijke doel is om een ruimtelijk en ruimte-uitbreidend effect te bereiken. Door haar grafische notatie en het gebruik van dynamische vormen en lijnen, wil Christine een impactvolle ervaring creëren die de kijker uitnodigt om de ruimte op een nieuwe en verrijkende manier te ervaren.

In het motief zijn architectonische referentiepunten tussen de zaal en de zwarte muur in de foyer opgenomen. Bijvoorbeeld: de vier centrale zwarte vormen zijn gericht op de positie van het podium in de grote zaal – de plaats van oorsprong van het geluid. De twee zwarte vormen links en rechts liggen op één lijn met de akoestische wandpanelen aan de zijkanten van de grote zaal die binnen het geluid weerkaatsen. Verder zijn de zigzag bewegingen van de akoestische wandpanelen in het motief te herkennen.

De muurschildering voor de Doelen zet in de foyer – een plek voor tijdelijk verblijf – bewust een krachtig accent, dat zich zowel integrerend als ook aanvullend naar de architectonische ruimte voegt. Het dynamisch motief transformeert de ruimte visueel, waardoor verschillende associaties mogelijk zijn en nieuwe ervaringen worden opgedaan. Het is ook een complexe verwijzing naar dynamische processen in relatie tot muziek, de verandering en ontwikkeling van muziek en verder naar resonantie en reflectie in een overkoepelend/algemene zin, alsook verder een verwijzing naar het openen van ‘denk-ruimtes’, ideële, denkbeeldige ruimtes en het stimuleren en inspireren van verbeelding.

The works of Christine Rusche cannot be understood from a single point of view. Usually don't even be noticed. The 'spatial drawings', as the artist calls her expansive murals, require the viewer to constantly reorient themselves physically in space - changing positions in the work designed for the location are necessary in order to put together a whole from the different perspectives on the work. In a simultaneous process of observation and memory of what has just been seen, the spatial image is composed in the viewer's head.

The pictorial language is reduced, only reminiscent of hard-edge painting and minimalist tendencies, but is one of the artist's own formal language, comparable to a kind of “graphic notation”. The works are preceded by a precise analysis of the place, which includes both the visible and the latent factors, not previously visible to the eye, that influence the perception of the place. In this way, the wall paintings create directions, perspectives, rhythms, and movements in space, and also visualize the researched, imaginary coordinates that are inscribed in the existing architecture. The reduction to black and white supports the spatial effect with the medium of color, emphasizing the contrast between image and space and their connection in the spatial drawings.

Floor plans and plans of a building are a crucial part of researching and exploring the atmosphere and specific idiosyncrasies that characterize the space. In the volume and proportion of the room, Christine Rusche constructs a fictitious spatial structure that is situational, but at the same time independent. An inseparable whole is created between the existing architecture and the wall painting, in which the room is at the same time the starting point, carrier, and part of the room drawing.

Text by Arne Reimann

(Tekst Nederlands)

De werken van Christine Rusche kunnen niet vanuit één enkel standpunt worden begrepen. Ze worden vaak niet eens opgemerkt. De 'ruimtelijke tekeningen', zoals Christine haar uitgestrekte muurschilderingen noemt, vereisen dat de kijker zich voortdurend fysiek in de ruimte heroriënteert - het veranderen van positie in het werk dat voor de locatie is ontworpen, is noodzakelijk om een geheel te vormen vanuit de verschillende perspectieven op het werk. In een gelijktijdig proces van observatie en herinnering aan wat zojuist is gezien, wordt het ruimtelijke beeld in het hoofd van de kijker samengesteld.

De beeldtaal is gereduceerd, slechts herinnerend aan hard-edge schilderkunst en minimalistische tendensen, maar is een van de eigen formele talen van de kunstenaar, vergelijkbaar met een soort 'grafische notatie'. Aan de werken gaat een nauwkeurige analyse van de plek vooraf, die zowel de zichtbare als de latente factoren omvat, die de perceptie van de plek beïnvloeden maar eerder niet zichtbaar waren voor het oog. Op deze manier creëren de muurschilderingen richtingen, perspectieven, ritmes en bewegingen in de ruimte, en visualiseren ze ook de onderzochte, denkbeeldige coördinaten die zijn ingeschreven in de bestaande architectuur. De reductie tot zwart-wit ondersteunt het ruimtelijke effect met het medium kleur, waarbij het contrast tussen beeld en ruimte en hun verbinding in de ruimtelijke tekeningen wordt benadrukt.

Plattegronden en plannen van een gebouw zijn een cruciaal onderdeel van het onderzoeken en verkennen van de sfeer en specifieke eigenaardigheden die de ruimte karakteriseren. In het volume en de proportie van de ruimte construeert Christine Rusche een fictieve ruimtelijke structuur die situationeel is, maar tegelijkertijd onafhankelijk. Er wordt een onscheidbaar geheel gecreëerd tussen de bestaande architectuur en de muurschildering, waarbij de ruimte tegelijkertijd het startpunt, de drager en een deel van de ruimtelijke tekening is.

Tekst door Arne Reimann